The Chinese Bamboo Story

Κλείστε τα μάτια σας και οραματιστείτε αυτό: Φυτεύετε τους σπόρους ενός κινέζικου μπαμπού με αφοσίωση, τρυφερή φροντίδα και ακλόνητη δέσμευση. Αλλά για τα πρώτα τέσσερα χρόνια, δεν υπάρχει ορατό σημάδι ανάπτυξης πάνω από το έδαφος. Είναι παρόμοιο με τα προσωπικά και επαγγελματικά μας ταξίδια, έτσι δεν είναι; Εκείνες τις περιόδους που ρίχνουμε την καρδιά και την ψυχή μας στις προσπάθειές μας, αλλά φαίνεται σαν να μην αλλάζει τίποτα.

Και τότε, στον πέμπτο χρόνο, συμβαίνει κάτι θαυμαστό. Ένα μικρό κλαδάκι μπαμπού διαπερνά το χώμα και, μέσα σε μόλις πέντε εβδομάδες, ανεβαίνει σε ένα εκπληκτικό ύψος 90 ποδιών. Η ανάπτυξη δεν είναι ξαφνική. είναι το αποκορύφωμα χρόνων σιωπηλής ανάπτυξης, αντοχής και ακλόνητης πίστης.

The Insights:

Αυτή η ιστορία δεν είναι απλώς ένας μύθος είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τις περιπλοκές της ζωής μας. Μας διδάσκει ότι μερικές φορές η πιο βαθιά ανάπτυξη συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια, μακριά από το οπτικό πεδίο. Μας ενθαρρύνει να εμπιστευόμαστε τη διαδικασία, ακόμη και όταν τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα εμφανή. Είτε πρόκειται για προσωπική ανάπτυξη, εξέλιξη σταδιοδρομίας ή οποιαδήποτε πτυχή της ζωής, η κινεζική ιστορία μπαμπού υπογραμμίζει τις αξιοσημείωτες μεταμορφώσεις που μπορούν να συμβούν στα αόρατα βασίλεια.

Ερωτήσεις για προβληματισμό:

• Όταν σκέφτεστε το δικό σας ταξίδι, μπορείτε να θυμηθείτε μια στιγμή που η σκληρή δουλειά και οι προσπάθειές σας φαινόταν να μην έχουν αποτέλεσμα; Πώς περάσατε εκείνη την περίοδο αόρατης ανάπτυξης;
• Σκεφτείτε τους στόχους ή τις φιλοδοξίες που επιδιώκετε αυτήν τη στιγμή. υπάρχουν τομείς όπου μπορεί να βρίσκεστε στην αρχική, «αόρατη» φάση της προόδου;
• Υπάρχουν συγκεκριμένοι τομείς στη ζωή σας όπου πρέπει να εμπιστευτείτε περισσότερο τη διαδικασία και να συνεχίσετε να καλλιεργείτε τους στόχους σας, ακόμα και όταν δεν μπορείτε να δείτε αμέσως τα αποτελέσματα;

Παιχνίδι Αυτογνωσίας

Τι είναι ο νοητικός «Μηρυκασμός»;

της Δήμητρας Καραμανώλη

Πολλοί από εμάς ίσως θυμούνται μία εικόνα-μοτίβο στα κινούμενα σχέδια αλλά και σε
ορισμένες ταινίες Western: σε μία σκηνή απόλυτης ηρεμίας πριν κάποια αναταραχή,
βλέπαμε μια γλυκιά αλλά ανέκφραστη αγελάδα να αναμασά επίμονα το χορταράκι της.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με εμάς σε νοητικό επίπεδο! Το Ruminating συμβαίνει όταν
έχουμε συνεχείς και επαναλαμβανόμενες σκέψεις σχετικά με κάτι, συνήθως ένα πρόβλημα ή
μία κατάσταση, ειδικά όταν οι σκέψεις αυτές εμπλέκονται και επηρεάζουν τη φυσιολογική
νοητική λειτουργία. Είναι σαν να «αναμασάμε» τις ίδιες σκέψεις εμμονικά χωρίς να
οδηγούμαστε σε λύσεις ή διέξοδο.
Κοινές φράσεις που περιγράφουν τι είναι το Νοητικό αναμάσημα είναι οι εξής:
● Είμαι συνέχεια μέσα στο κεφάλι μου.
● Έχω παρεμβατικές σκέψεις.
● Είμαι συνέχεια πνιγμένος στις σκέψεις.
● Δεν μπορώ να πατήσω OFF στο μυαλό μου.
● Τείνω να υπεραναλύω τα πάντα.
Μπορείτε να βάλετε ένα CHECK σε όποιο ή όποια σας εκφράζουν.
Εδώ είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε πως το Ruminating είναι σε έναν βαθμό φυσιολογικό
και αναγκαίο για να επεξεργαζόμαστε σημαντικές καταστάσεις. Μας βοηθά να αναλύσουμε
και ξαναποκτήσουμε διορατικότητα σχετικά με τις προκλήσεις της ζωής μας και να
βρίσκουμε λύσεις.
Ωστόσο , όταν είναι συχνό, αδιάκοπο και εμποδίζει την ικανότητά μας να αφοσιωνόμαστε σε
καθημερινές δραστηριότητες, να συγκεντρωνόμαστε και να βιώνουμε θετικά συναισθήματα,
τότε είναι επιβλαβές και χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε.
Ένας διαπιστευμένος Coach, είναι σε θέση, εφαρμόζοντας αξιόπιστες τεχνικές
ενσυνειδητότητας(Mindfulness techniques), να υποστηρίξει τον συνομιλητή του, ώστε να
αποκτά επίγνωση του φαινομένου και να παρεμβαίνει διορθωτικά.
Παιχνίδι-Αφετηρία:
Όταν αντιλαμβάνεστε ότι βρίσκεστε σε αυτή την κατάσταση, είναι ιδανικό να βρείτε μια
δραστηριότητα που θα σας αποσυντονίσει και θα διακόψει τον κύκλο των σκέψεών σας.
● Δείτε μια ταινία.
● Ζωγραφίστε κάτι.
● Μιλήστε με κάποιον στο τηλέφωνο.
● Γράψτε ημερολόγιο .
● Πάτε για τρέξιμο ή περπάτημα.
● Κάντε κάτι που σας ευχαριστεί και σας βοηθάει να ξεχαστείτε για λίγο .
Η αναγνώριση είναι το 1ο και πιο σημαντικό στάδιο!
Η λήψη δράσης το 2ο!

2+1 Τρόποι να παραμείνετε προσηλωμένοι στους στόχους σας.

Το μόνο που μας κρατάει μακριά ή μας φέρνει πιο κοντά στους στόχους μας είναι το μυαλό μας! Σήμερα θα σας προτείνουμε 2+1 τρόπους για να κάνετε το μυαλό σας τον πιο πιστό σας σύμμαχο στην πορεία επίτευξης των επαγγελματικών σας-και όχι μόνο- στόχων!

1ον) Ξεκαθαρίστε με τη βοήθεια ενός Life Coach, ποιοι είναι οι στόχοι σας και με ποιον θέλετε να ξεκινήσετε!

Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο και απλό, όμως είναι το πιο απαιτητικό βήμα! Παρόλο που συχνά έχουμε μια γενική εικόνα του τι θέλουμε να πέτυχουμε, συνήθως δυσκολευόμαστε να μείνουμε προσηλωμένοι σε αυτό και πιθανόν στην πορεία να αποθαρρυνθούμε από πολλούς παράγοντες και να απομακρυνθούμε από τους στόχους μας. Οι συνθήκες της ζωής μας αλλάζουν διαρκώς και κρίνεται αναγκαίο να επαναπροσδιορίζονται και οι στόχοι μας. Αυτή η πλευρά της πραγματικότητας μας βρίσκει συχνά απροετοίμαστους. Ένας έμπειρος Life Coach έχει τις απαραίτητες γνώσεις και εργαλεία ώστε να υποστηρίξει τον πελάτη του να θέσει ρεαλιστικούς, θετικούς και μετρήσιμους στόχους, να οραματιστεί λεπτομερώς το ιδεατό αποτέλεσμα και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές για να το πετύχει. Κατά τη διάρκεια των συνεδριών ο Coach κρατά τον πελάτη αυτο-λογοδοτούμενο και τον επαναφέρει στην πορεία που έχει χαράξει.

2ον) Κάθε πρωί μόλις ξυπνήσετε κλείστε τα μάτια και οραματιστείτε με κάθε λεπτομέρεια τον ιδανικό σας στόχο!

Προσπαθήστε να φανταστείτε με κάθε λεπτομέρεια τον μελλοντικό σας εαυτό, να τον ‘’δείτε’’, να νιώσετε, να ακούσετε, να μυρίσετε(αν είναι δυνατόν), να αισθανθείτε αυτό που θα αποκτήσετε.

• Ποιος θα είστε;
• Τι θα έχετε;
• Τι θα αισθάνεστε;
• Τι θα βλέπετε;
• Ποιους θα έχετε δίπλα σας;

Χρησιμοποιήστε όλες τις αισθήσεις σας, μέχρι να αισθανθείτε ένα πηγαίο χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη σας, μέχρι να νιώσετε ότι ήδη έχετε αυτό που επιθυμείτε!

Η αλήθεια είναι πως έτσι δίνετε μια εικονική εντολή στο μυαλό σας, το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχετε ήδη αποκτήσει όλα αυτά που οραματίζεστε και θα ξεκινήσει σιγά σιγά να λειτουργεί προς την κατεύθυνση επίτευξης του στόχου και εσείς θα παραμείνετε προσηλωμένοι σαυτόν.

3ον) Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθείτε, μετρήστε τις επιτυχίες σας!

Σε ένα ημερολόγιο γράψτε 3 επιτυχίες πάσης φύσεως που είχατε εκείνη τη μέρα. Τι καταφέρατε; Ποια μικρή ή μεγάλη μάχη κερδίσατε; Οτιδήποτε σας εξέλιξε έστω και λίγο θεωρείται επιτυχία. Η άσκηση αυτή θα σας βοηθήσει να εστιάζετε την προσοχή σας σ’ αυτό που πάει καλά, να ενδυναμώσετε τη θετική σας σκέψη και να μπορείτε να παρακολουθείτε την εξέλιξή σας από τη μια περίοδο στην άλλη.

Δοκιμάστε αυτά τα 3 μυστικά και θα δείτε ότι θα αλλάξει η ζωή σας και ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τους στόχους σας!

Μην ξεχνάτε ότι ο Coach μπορείς να σας υποστηρίξει σε όλη αυτή τη διαδικασία!

Επικοινωνήστε μαζί μας για οποιαδήποτε απορία και για να θέσουμε  μαζί τους νέους σας στόχους!

Coaching και Αναβλητικότητα

Η ψευδαίσθηση της γνώσης

της Δήμητρας Καραμανώλη

-Τι καθορίζει την επιτυχία στη σύγχρονη εποχή της ταχύτητας και της υπερπληροφόρησης;

-Η συσσώρευση γνώσεων; 

Πολλοί από εμάς για να εξελιχθούμε, αποκτούμε διαρκώς νέες γνώσεις, συγκεντρώνουμε τίτλους πτυχίων και μεταπτυχιακών, παρακολουθούμε επιμορφωτικά σεμινάρια και videos πάνω σε τομείς που μας ενδιαφέρουν, όμως ακόμα δεν έχουμε πετύχει αυτό που επιθυμούμε. Αισθανόμαστε ότι εξελισσόμαστε αλλά η εξέλιξη αυτή είναι προσωρινή.

Σκεφτείτε για παράδειγμα το τελευταίο Σεμινάριο που παρακολουθήσατε°    *θυμάστε τι μάθατε;

* Το εφαρμόσατε;

*Πόσο διήρκεσε;

Τι λείπει λοιπόν; 

Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι η πράξη, η εφαρμογή των γνώσεων αυτών!

Η έξοδος από τη ζώνη άνεσής μας, μας δίνει τη δυνατότητα να εξασκηθούμε σ’ αυτά που μάθαμε, να τα «κάνουμε κτήμα» μας και σιγά σιγά να ανοίξουμε στο μυαλό μας νέους δρόμους, καλά στρωμένους με τις γνώσεις αυτές. Τότε μόνο θα γίνουν κομμάτι μας και θα επιτύχουμε την προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη που ονειρευόμαστε. 

Εννοείται ότι στην πορεία αυτή θα κάνουμε λάθη, θα αποκτήσουμε εμπειρίες και θα διδαχθούμε από αυτές μέχρι να ασκούμε με μαεστρία τις νέες δεξιότητες. 

Η σύγχρονη εποχή με την πληθώρα πληροφοριών, δίνει την εντύπωση ότι όσα περισσότερα μαθαίνουμε τόσο καλύτερη θα γίνεται η ζωή μας, όμως οι γνώσεις αυτές χρειάζεται να είναι στοχοκεντρικές και να εφαρμόζονται πρακτικά αλλιώς ξεχνιούνται και απορρίπτονται από το μυαλό μας, ως αχρείαστες και περιττές.

Καταλήγει κάνεις  εν τέλει στο συμπέρασμα ότι η γνώση δεν είναι δύναμη, είναι δυνητική δύναμη. 

Την ανάγκη αυτή για επιτυχία και στοχευμένες ενέργειες την καλύπτει το Coaching ° Ένας πιστοποιημένος Coach, μέσα από την προκλητική διαδικασία του Coaching, υποστηρίζει τον πελάτη του να ξεπερνά σιγά σιγά  τη ζώνη άνεσής του, να θέτει ρεαλιστικούς στόχους, να προτεραιοποιεί σωστά τις γνώσεις που θέλει να αποκτήσει και να οργανώνει πλάνο δράσης προσαρμοσμένο στα δεδομένα και την ιδιοσυγκρασία του. Το Coaching είναι το κατάλληλο εργαλείο για την επιτυχία!

Τι με οδηγεί στην αυτογνωσία;

της Δήμητρας Καραμανώλη

°Είναι οι εμπειρίες μου;

°Η εικόνα των σημαντικών άλλων για εμένα;

°Τα επιτεύγματα και οι ήττες μου;

Ίσως λίγο απ’ όλα. Τι σημαίνει όμως αυτογνωσία; 

Αυτογνωσία είναι να γνωρίζω τι με κινεί, ποιες είναι αξίες μου, ποια τα προσωπικά μου εμπόδια και με ποιον τρόπο τα διαχειρίζομαι καλύτερα, ποιες οι κλίσεις μου και γενικότερα ποιες πεποιθήσεις και αρχές με συνθέτουν και γιατί. Η αυτογνωσία είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία, καθώς πάντα υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας, να αποδεχτούμε ή να αμφισβητήσουμε. 

Από πού ξεκινάει όμως αυτή η διαδικασία; 

Η διαδικασία της αυτό-ανακάλυψης ξεκινάει από εμένα, από την παρατήρηση του εαυτού, των σκέψεων και των ενεργειών μου. 

Φανταστείτε έναν επιστήμονα που μελετάει με προσοχή το αντικείμενο της έρευνάς του. Διαμορφώνει διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά και καταγράφει τα συμπεράσματα του. Ο επιστήμονας οφείλει να είναι αντικειμενικός, δεκτικός, να μην έχει προσδοκίες και να μην ασκεί κριτική σε αυτό που ανακαλύπτει μέχρι να έχει πληρέστερη εικόνα του αντικειμένου μελέτης. 

Εμείς είμαστε ο επιστήμονας και το αντικείμενο μελέτης είμαστε πάλι εμεις. Όσο περισσότερο εκθέτουμε τον εαυτό μας σε νέες και διαφορετικές εμπειρίες, τόσο πιο αντικειμενικά θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε τις διάφορες αποχρώσεις μας, τις αξίες και πεποιθήσεις μας. Οι εμπειρίες μας προκειμένου να έχουν ουσία χρειάζεται να γίνονται με επίγνωση, συνείδηση και έλλειψη κριτικής.

 Πολλές φορές κάνουμε πράγματα αυτόματα, χωρίς να παρατηρούμε την εκάστοτε ενέργεια°  τρώμε μηχανικά, περπατάμε στον δρόμο μηχανικά, πολλές φορές συζητάμε μηχανικά. Οφείλουμε στον εαυτό μας αυτού του είδους την προσοχή που θα δίναμε σε μια ύπαρξη που θέλουμε να εξερευνήσουμε.

 Προσοχή ⚠ όμως! Η διαδικασία της αυτοπαρατήρησης κρύβει παγίδες° τις παγίδες της αυτοκριτικής, του φόβου της αποτυχίας και της απόρριψης καθώς και του φόβου «ποιος πραγματικά είμαι». Γι’ αυτό οφείλουμε να προσεγγίσουμε με ευαισθησία, αγάπη και κατανόηση τον εαυτό μας και να έχουμε δίπλα μας υποστηρικτικούς ανθρώπους που θα προσφέρουν εποικοδομητική  ανατροφοδότηση. 

Ένας πιστοποιημένος Life Coach θέτει τις σωστές ερωτήσεις και διαμορφώνει ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον για τον πελάτη του, προκειμένου ο τελευταίος να παρατηρήσει τις ενέργειες, τις σκέψεις 💭 και τις αξίες του, να ξεπεράσει την παρόρμησή του για άσκηση κριτικής και να προσεγγίσει τον εαυτό του με αγάπη και κατανόηση. 

Παιχνίδι-Αφετηρία 

5-10 λεπτά κάθε πρωί, μόλις ξυπνήσετε και φρεσκαριστείτε, καθίστε σε ένα αναπαυτικό μέρος, Κλείστε τα μάτια και παρατηρήστε ό, τι σκέψη 💭 περνάει από το μυαλό σας. Μην ασκήσετε κριτική, οποία και να είναι αυτή η σκέψη. Θα δείτε ότι είναι πολλές… απλά παρακολουθήστε τις να έρχονται και να φεύγουν σαν να ήταν ήχοι. 

🎯Στόχος είναι  να συνηθίσουμε να δίνουμε προσοχή στις σκέψεις μας κάθε δεδομένη στιγμή, να μάθουμε να τις αφουγκραζόμαστε χωρίς κριτική και να μην τις αποφεύγουμε σαν κάτι κακό, γιατί οι σκέψεις μας είμαστε εμείς

Ο Αθέατος Εσωτερικός μας Κόσμος.

της Δήμητρας Καραμανώλη

• Τι είναι η Aυτο-παρατήρηση;
• Ζούμε όντως σε 2 κόσμους;
• Αρκούν 10 λεπτά τη μέρα για να αποκτήσουμε επιγνώσεις!

Φανταστείτε ότι βρίσκεστε με έναν φίλο σας σε μια καφετέρια. Στα διπλανά τραπέζια κάθονται και άλλοι άνθρωποι και επικρατεί μια ευχάριστη για εσάς ατμόσφαιρα, πλούσια σε ήχους και εικόνες. Αποφασίζετε να απομακρυνθείτε για λίγο νοητά από αυτόν τον κόσμο των εντυπώσεων και να μεταβείτε σε έναν άλλο κόσμο. Καθώς κάθεστε λοιπόν, προσπαθείτε να παρακολουθήσετε την αναπνοή σας. Αυτή είναι μια διαδικασία που τελείται ανεξάρτητα από τη συνειδητότητά μας, ωστόσο μπορεί να παρατηρηθεί και να ελεγχθεί σε έναν βαθμό. Παρατηρείτε λοιπόν τον αέρα καθώς εισέρχεται στο σώμα σας μέσω της μύτης, δροσίζει τον λαιμό, μπαίνει στους πνεύμονες και σιγά σιγά, πιο ζεστός πια, δραπετεύει από το στόμα. Είναι μια απολαυστική διαδικασία και οι πρώτες απόπειρες ήταν επιτυχείς! Καταφέρατε να επικεντρωθείτε πλήρως στη διαδικασία της αναπνοής! Σε ανύποπτο χρόνο όμως το μυαλό σας αρχίζει να απορροφάται από τους ήχους και τα ερεθίσματα του εξωτερικού κόσμου: τη φωνή του φίλου σας, εικόνες από τους ανθρώπους γύρω σας, σκέψεις για το μέλλον και το παρελθόν, μπορείτε να συμπληρώσετε εσείς τη λίστα😊 με τα αμέτρητα ερεθίσματα που ενεργοποιούν τη σκέψη και κατ’ επέκταση τον συναισθηματικό μας κόσμο καθημερινά.

Το εξωτερικό μας περιβάλλον καθώς και οι σκέψεις μας είναι ισχυρές δυνάμεις και ερεθίσματα. Έχουμε αναπτύξει συχνά αυτόματες αντιδράσεις σ’ αυτά και πολλές φορές απορροφούν τη σκέψη και την ενέργειά μας.

Αυτοπαρατήρηση είναι η απαιτητική τέχνη της προσοχής προς τα μέσα. Είναι μια τέχνη που όταν την ασκήσει κανείς στο επίπεδο της συνήθειας, γίνεται τρόπος ζωής. Το να προσέχει και να παρατηρεί κανείς τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη σωματικοποίηση των συναισθημάτων του, σαν να στρέφει τον φακό πάνω σε αυτά, χωρίς άσκηση κριτικής και με κατανόηση και δεκτικότητα, αποτελεί μια μεγάλη εξερεύνηση, ένα ταξίδι προς τα μέσα που θα φωτίσει αθέατες πτυχές του χαρακτήρα μας και τυφλά σημεία στα συναισθήματά μας. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρινόμαστε κυρίως σ’ αυτά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε από τον εξωτερικό κόσμο. Ανησυχίες και εικόνες για το μέλλον και το παρελθόν απασχολούν τη σκέψη και την προσοχή μας, επηρεάζουν το σώμα μας και την ενέργειά μας καθημερινά.

Εκτός από τον εξωτερικό μας κόσμο, υπάρχει και η εσωτερική μας υπόσταση, που ανυπομονεί να ανακαλυφθεί. Είναι ένα παζλ που σιγά σιγά με κάθε συνειδητοποίηση ή παρατήρηση για τον εαυτό μας, προσθέτουμε και ένα κομμάτι(ή και περισσότερα).

Όταν γινόμαστε ΕΜΕΙΣ το αντικείμενο της παρατήρησής μας, τότε μπορούμε να ανακαλύψουμε κρυμμένα μοτίβα συμπεριφορών και συναισθημάτων που λειτουργούσαν στο υπόβαθρο, να φωτίσουμε λανθάνουσες πεποιθήσεις οι οποίες κατηύθυναν μέχρι τώρα τη ζωή και τις επιλογές μας. Αυτό που χρειάζεται είναι να κάνουμε παύση ,όταν βιώνουμε κάτι ιδιαίτερο και να παρατηρήσουμε πώς ανταποκρίνεται το μυαλό και το σώμα μας σ’αυτό το ερέθισμα.

Ίσως ο εσωτερικός μας κόσμος, παραμένει κρυφός γιατί είναι κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, σε αντίθεση με το σώμα, τα μαλλιά μας, τους άλλους ανθρώπους και τον κόσμο που μας περιβάλλει γενικότερα. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι να αρχίσουμε να δίνουμε υπόσταση σ’ αυτό που είναι αθέατο σε εμάς, καθώς το τελευταίο επηρεάζει και καθορίζει τον τρόπο που αξιολογούμε όλα τα άλλα, τα εγκόσμια και την αυτοεικόνα μας εν τέλει.

Η Διαδικασία της αυτοπαρατήρησης ενισχύεται με την καταγραφή των γεγονότων και των σκέψεων μας σε ένα ημερολόγιο. Αρκούν 10 λεπτά τη μέρα το πρωί ή το βράδυ πριν τον ύπνο, για να αφιερώσουμε την προσοχή μας σε εμάς τους ίδιους, σε βάθος χρόνου όμως λειτουργεί αθροιστικά και μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή!

Σίγουρα αποτελεί προκλητική διαδικασία και προϋποθέτει χρόνο, δέσμευση και ισχυρή θέληση, κυρίως όταν είναι ατομική η προσπάθεια. Δε χρειάζεται όμως να αγωνιζόμαστε μόνοι μας. Ένας Coach με εμπειρία και διαπιστεύσεις είναι σε θέση να ενισχύσει και να επισπεύσει αυτή τη διαδικασία για τον πελάτη του. Κάνει τις σωστές ερωτήσεις που θα εγείρουν τον προβληματισμό και πολλές φορές λειτουργεί σαν καθρέφτης των όσων λέει ο Coachee, προκειμένου ο τελευταίος να αποκτήσει διαυγή εικόνα των αξιών, των πεποιθήσεων και των μοτίβων που τον χαρακτηρίζουν. Είναι το έναυσμα που χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να αποκτήσει τα απαραίτητα γι’ αυτόν εφόδια και ατομικά πια, όταν νιώθει έτοιμος, να πορευτεί δυναμικά στη ζωή με μία ακόμα δεξιότητα στη φαρέτρα του.

Η  γνώση του εαυτού είναι η αφετηρία οποιασδήποτε αλλαγής επιθυμούμε να προκαλέσουμε και η αυτοπαρατήρηση είναι το πρώτο βήμα!!! Ας το κάνουμε λοιπόν!!!

Παιχνίδι-αφετηρία της αυτοπαρατήρησης:

1. Καθίστε σε ένα ήσυχο μέρος μόνοι σας για 10 λεπτά(ιδανικά όταν ξυπνάτε, πριν σηκωθείτε από το κρεβάτι και ξεκινήσετε τη μέρα σας.
2. Κλείστε τα μάτια και για λίγο παρατηρήστε τους εξωτερικούς ήχους, χωρίς να αξιολογήσετε κάποιον ήχο. Είναι απλά ήχοι, θόρυβοι.…
3. Παρατηρήστε για λίγο τον ρυθμό και τη διαδικασία της αναπνοής σας. Αφήστε οποιαδήποτε σκέψη περάσει από το μυαλό σας να έρθει και να φύγει, χωρίς να ασκείτε κριτική. Δείτε τις σαν απλούς ‘’θορύβους’’..
4. Μόλις νιώσετε αρκετά χαλαροί, σκεφτείτε ένα περιστατικό, ίσως το πιο πρόσφατο, το οποίο σας απασχόλησε.
5. Χωρίς να ασκήσετε κριτική και σαν απλοί παρατηρητές κάντε στον εαυτό σας τις εξής ερωτήσεις(θα προχωράτε στην επόμενη μόνο αφού έχετε δώσει απάντηση στην προηγούμενη):

<<Τι με αναστάτωσε;>>

<<Τι σημαίνει αυτό για ’μένα;>>

<<Τι σκέψεις μου προκαλεί;>>

<< Πότε έκανα παρόμοιες σκέψεις;>>

<<Αφορούν στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον;>>

<<Τι συναισθήματα γεννιούνται από σκέψεις αυτές;>>

<<Σε ποια σημεία του σώματος αισθάνομαι τα συναισθήματα αυτά;>>

<<ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ;>>

6. Καταγράψτε σε ένα ημερολόγιο τι συνειδητοποιήσεις είχατε!

*Δεν πειράζει αν δεν μπορέσετε να απαντήσετε σε όλες. Σιγά σιγά θα εξοικειωθείτε με τη διαδικασία αυτή και θα μπορείτε να εξασκείστε με μεγαλύτερη άνεση. Αρκεί να αφιερώσετε 10 λεπτά τη μέρα!

ENJOY!!!

Life Coaching: Θέτοντας Όρια

της Στέλλας Πλατάνου

Έχω και εγώ τα όρια μου! Πρέπει να βάλεις όρια στα παιδιά, είναι σημαντικό. Δεν βλέπεις πώς σου φέρεται, θα πρέπει κάποια στιγμή να βάλεις κι εσύ τα όρια σου.  

Σίγουρα αυτές οι φράσεις κάτι σας θυμίζουν. Συχνά ακούμε πως είναι σημαντικό να έχουμε και να θέτουμε όρια στη ζωή μας. Τι είναι λοιπόν αυτά τα όρια; Γιατί είναι τόσο σημαντικά; Πως τα θέτουμε; Τι γίνεται όταν αυτά παραβιάζονται και πώς το διαχειριζόμαστε; 

Για αρκετά χρόνια πίστευα πως ήμουν η μόνη που πάλευε με αυτές τις ερωτήσεις. Τα τελευταία χρόνια όμως,μέσω του Coaching και βοηθώντας πολλούς ανθρώπους, είδα πολλούς να προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε αυτές ερωτήσεις. Έχω λοιπόν παρακολουθήσει αρκετούς από αυτούς να κάνουν ένα απίστευτο ταξίδι, από το να είναι εξουθενωμένοι, απελπισμένοι και αγχωμένοι, να αλλάζουν σε ανθρώπους αποφασιστικούς, που εμπιστεύονται τον εαυτό τους, που ξέρουν τί θέλουν και χαίρονται τη ζωή τους αφοσιωμένοι σε υγιής σχέσεις. 

Τα όρια μας ορίζουν. Ορίζουν ποιοί είμαστε. Είναι μια νοητή γραμμή στην οποία σταματάει η προσωπική μας ευθύνη, ο δικός μας ψυχικός και σωματικός χώρος και αρχίζει η ευθύνη, ο ψυχικός και σωματικός χώρος του άλλου. Αυτή η γραμμή επίσης μας υποδεικνύει που τελειώνει ο δικός μας ψυχικός και σωματικός χώρος και αρχίζει του άλλου. Ορίζει ποιοι είμαστε μέσα στην σχέση μας με τα παιδιά μας, με τον ερωτικό μας σύντροφο, με τους γονείς μας, με τους φίλους μας, με τους συνεργάτες μας, συναδέλφους και εργοδότες. Σκοπός τους είναι η φροντίδα του εαυτού μας και η προστασία του, ώστε να είμαστε σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά υγιείς. Μας βοηθούν να ορίσουμε την ταυτότητά μας και να συνειδητοποιήσουμε για το τι είμαστε υπεύθυνοι και για το τι όχι. Γινόμαστε έτσι ικανοί να πάρουμε αποφάσεις σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες και όχι μόνο των άλλων. 

Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά διαμορφώνει την ιστορία της ζωής του από αυτά στα οποία λέει ¨ναι¨ και ¨όχι¨. Τα όρια μας αποτελούνται από τα ¨ναι¨ και τα ¨όχι¨ μας. Αυτά είναι και τα βασικά συστατικά της οριοθέτησης. Φανταστείτε λοιπόν πως κρατάτε στα χέρια σας μια πυξίδα όπου επάνω της υπάρχουν γραμμένες μόνο δύο λέξεις, ¨ναι και ¨όχι¨. Αυτό είναι το βασικό και το μόνο εργαλείο που έχουμε. Το κλειδί όμως για την σωστή οριοθέτηση είναι η ψυχραιμία. Η οριοθέτηση είναι τέχνη. Και όπως κάθε τέχνη κατακτάτε μόνο με την εξάσκηση και την υπομονή. 

Για αρκετά χρόνια βρισκόμουν σε μία κατάσταση που δε μου άρεσε καθόλου.  Ένας πολύ στενός συγγενής αντιμετώπισε κάποια προβλήματα με τον σύντροφό του. Έτσι τα τηλεφωνήματα προς εμένα ώστε να ενημερωθώ για όλα όσα διαδραματίζονταν, να γίνω εγώ διαμεσολαβητής ή να μεταφέρω κάτι δεν είχαν τελειωμό. Και τα άκουσα όλα, και προσπαθούσα να βοηθήσω. Όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό για εμένα. Ξέρετε για την ενοχή; Η παλιά γνωστή οικογενειακή κατάσταση ενοχής. Όσο χρήσιμη είναι όταν είναι νόμιμη και αυτοεπιβαλλόμενη τόσο και περισσότερο άχρηστη και επιβλαβής γίνεται όταν χρησιμοποιείται ως εργαλείο χειραγώγησης. Αυτή η ενοχή απαιτεί ευθύνη από εσάς για συναισθήματα που δεν είναι δικά σας. Έτσι λοιπόν η ενοχή δεν με άφηνε για πολύ καιρό να ακούσω τα δικά μου συναισθήματα. Και όταν πραγματικά κατάλαβα πόσο κακό μου έκανε, πόσο χρόνο σπαταλούσα, πόσο άγχος με γέμιζε και θυμό, πόσο με επηρέαζε αρνητικά όλο αυτό, είπα το πρώτο όχι. Και συνέβη αυτό που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους όταν τους λες όχι. Θύμωσε. Αλλά πιο πριν είχα θυμώσει ήδη εγώ. Και ο θυμός είναι ένα καλό καμπανάκι που υποδεικνύει πως πρέπει να αναλάβετε δράση. Εάν αισθάνεστε πικραμένοι, θυματοποιημένοι και κατηγορείται κάτι ή κάποιον γι’ αυτό που συμβαίνει, ίσως ήρθε η ώρα να θέσετε όρια. 

Ήταν σαν να βρισκόμουν στη μέση ενός κυκλώνα. Ένιωθα αδύναμη, εκτεθειμένη στην επιρροή των άλλων, στις σκέψεις, στα λόγια, στις πράξεις. Ένιωθα πληγωμένη.Αισθανόμουν την κακομεταχείριση. Δεν ήξερα πως να διαχωρίσω τα δικά μου συναισθήματα από τα δικά της. Θυσίαζα το χρόνο μου, τους στόχους μου, προκειμένου να την ευχαριστήσω.  

Γιατί δεν επιβάλουμε τα όρια μας νωρίτερα; Γιατί δεν τα υπερασπιζόμαστε με σθένος; Φοβόμαστε την απόρριψη, την εγκατάλειψη. Αποπροσανατολιζόμαστε και χάνουμε το στόχο μας. Μεγάλο ρόλο όπως είπαμε παίζει και η ενοχή. Εάν κάτι παρόμοιο μου συνέβαινε τώρα σίγουρα θα ήξερα πως να το αντιμετωπίσω. Πλέον συμβουλεύομαι πιο συχνά την πυξίδα μου. Έχω μάθει να την παρατηρώ και σχεδόν κατευθείαν αφουγκράζομαι τι είναι καλό για μένα και τι όχι, τι θέλω και τι όχι, που σταματάει η δική μου ευθύνη και που επιλεγώ εγώ να ξεπεράσω τα όρια μου. 

  Όπως ανέφερα και πριν ο καθορισμός των ορίων είναι τέχνη. Τα όρια θέτονται πιο αποτελεσματικά όταν είσαι ήρεμος ευγενικός διακριτικός και σταθερός. Εάν προσπαθήσετε να θέσετε όρια με γκρίνια και θυμό δεν θα εισακουστείτε. Και το πιο σημαντικό, μην απειλείται ποτέ με μια συνέπεια την οποία δεν είστε πλήρως προετοιμασμένοι να υποστηρίξετε… αυτό το έμαθα από τα παιδιά μου. 

  Θέλει πάντα προσοχή όμως να μην πέσεις και στην παγίδα. Χρειάζεται προσοχή ώστε να μην παγιδευτείς στα όρια, να μην γίνουν τείχος γύρω σου. Θέλει μεγάλη προσοχή ώστε να μην χτίσεις ένα φρούριο γύρω σου όπου κανένας δεν θα μπορεί να σε πλησιάσει αλλά ούτε κι εσύ να πλησιάσεις κάποιον, να βγεις έξω. Τα όρια πρέπει να είναι ελαστικά και εύκαμπτα. Να προσαρμόζονται ανάλογα με τις συναισθηματικές μας ανάγκες και τις σχέσεις, παίρνοντας όμως εμείς την ευθύνη και για τα όρια που αποφασίζουμε να θέσουμε αλλά και για τα όρια που αποφασίζουμε να αποσύρουμε. 

  Σύμφωνα με την αμερικανική εταιρεία αναλύσεων Gallup το 59% από εμάς – δεν πρόκειται να πω ποιοι ακριβώς – υποφέρουμε από υψηλό στρες.Το ποσοστό αυτό είναι μεγάλο. Η έρευνα αυτή έγινε το 2018 σε πάνω από 140 χώρες, όπου οι Έλληνες κατείχαν την πρώτη θέση με κύρια χαρακτηριστικά το άγχος, τον θυμό και την ανησυχία. 

  Στο coaching βοηθάμε τους ανθρώπους να μετριάσουν και να εξαλείψουν το άγχος από τη ζωή τους. Η αλήθεια είναι όμως πως ο καθορισμός των ορίων είναι λίγο αγχωτικός. Το άγχος αυτό είναι όμως μικρό και λίγο, μπροστά σε αυτά που θα αποκομίσετε. Εξελίσσεστε σε έναν καλύτερο φίλο και σύντροφο γιατί άτομα με υγιή όρια σέβονται και δεν παραβιάζουν την ιδιωτικότητα του άλλου. Αναπτύσσετε την ενσυναίσθηση και την κατανόηση. Αποκτάτε αυτογνωσία μια πολύ σημαντική αρετή. Επικοινωνείτε ουσιαστικά με τον περίγυρό σας με ειλικρίνεια, ξεκάθαρες θέσεις και ακρίβεια. Φροντίζετε τον εαυτό σας γιατί ξέρετε ότι αυτό δεν είναι εγωιστικό. Δεν είναι εγωιστικό να φροντίζετε τον εαυτό σας, εφόσον δεν περιορίζονται οι ανάγκες και οι επιθυμίες των άλλων. Διεκδικείτε τις επιθυμίες και τα θέλω σας.  

Τα όρια στηρίζονται στο αξιακό σύστημα του καθενός. Γι’ αυτό και τα όρια και η αυτοεκτίμηση πάνε μαζί. Τα φτωχά όρια είναι σχεδόν πάντα μία αντανάκλαση της χαμηλής αυτοεκτίμησης και το αντίστροφο, και πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ένα για να βελτιωθεί το άλλο. Ο όρος αυτοεκτίμηση χρησιμοποιείται για να περιγράψει την συνολική υποκειμενική αξιολόγηση ενός ατόμου για την δική του αξία. Με το να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι και να δουλέψεις επάνω σου, μπορείς να χτίσεις την αυτοεκτίμηση. Αυτό απαιτεί δουλειά και χρόνο. Θα καταλήξετε όμως σε ένα πολύ καλύτερο μέρος από αυτό που βρίσκεστε τώρα. Και τα όρια θα βοηθήσουν στο να προστατέψετε αυτό που έχετε κατακτήσει.  Πρέπει λοιπόν να αναγνωρίσετε την δική σας αξία και να την προστατεύσετε. Γιατί αν δεν την προστατεύσετε εσείς δεν θα το κάνει κανείς. 

Στις μέρες μας, τώρα και περισσότερο από ποτέ, τώρα που η τεχνολογία μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι πρέπει συνεχώς να ασχολούμαστε με όλα, και να τα φτιάχνουμε όλα, πρέπει να γίνουμε προστατευτικοί και προσεκτικοί με τον εαυτό μας. Δεν μπορείτε να τα κάνετε όλα κατά τη διάρκεια μιας πρόκλησης, πρέπει να αποφασίσετε για ποια πράγματα θα είσαστε υπεύθυνοι και για ποια όχι.  Κάποια θα πρέπει να μείνουν στην άκρη. Επίσης δεν είμαστε όλοι ειδικοί σε όλα. Αναζητήστε άτομα που έχουν αυτή την εξειδίκευση ώστε να σας βοηθήσουν να αφουγκραστείτε και να δείτε καθαρά την δική σας πυξίδα. Τέλος και το πιο σημαντικό αυξήστε την αυτό φροντίδα σας. Το ξέρω πως ακούγεται τρελό,ειδικά όταν έχεις κάποιον που χρειάζεται την βοήθεια σου, όπως έναν άρρωστο συγγενή, οικογένεια, παιδιά, όταν χρειάζεται πραγματικά να στηρίξεις το σύντροφό σου η όταν η εργασία σου απαιτεί πολλές θυσίες. Αλλά το ίδιο σημαντικό είναι να φροντίζεις και τον εαυτό σου, έτσι ώστε να συνεχίσεις να προσφέρεις με χαρά. Φροντίζοντας τον εαυτό μας είμαστε σε θέση να φροντίσουμε και τους άλλους και  γινόμαστε μακροπρόθεσμα στήριγμα για τον εαυτό μας αλλά και για αυτούς που αγαπάμε. 

Aκούμε o ένας τον άλλον;

της Δήμητρας Καραμανώλη

Τι είναι η εσωτερική ακρόαση;

Πόσο εύκολο είναι να ακούμε;

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά :

Ενεργητική Ακρόαση είναι η κατάσταση κατά τη διάρκεια της οποίας ο δέκτης μιας συζήτησης δίνει αμέριστη προσοχή στα λόγια (και μη) του συνομιλητή του χωρίς αυτή να διακόπτεται από προσωπικές σκέψεις. Η  κάθε πλευρά είναι πλήρως συγκεντρωμένη στην άλλη και προσπαθεί να κατανοήσει τον τρόπο σκέψης και τα συναισθήματα του συνομιλητή, εξαλείφοντας «θορύβους» εξωτερικούς και εσωτερικούς.

Πώς θα ήταν ο κόσμος αν ‘’ακούγαμε ‘’ ο ένας τον άλλον;

Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε αλλά δεν ‘’ακούμε ‘’όλοι!

Συνήθως, όταν συζητάμε με έναν άλλο άνθρωπο συμβαίνουν τα εξής:

• Ακούω με σκοπό να απαντήσω 

• Ακούω με σκοπό να βοηθήσω/συμβουλεύσω

• Ακούω με σκοπό να προβάλω αντεπιχειρήματα

• Ακούω με σκοπό να εκτονωθώ συναισθηματικά ή λεκτικά

• Ακούω και σκέφτομαι πώς με αγγίζει προσωπικά το θέμα του ή τι απόψεις έχω, τι θα έκανα στη θέση του 

• Ακούω για να  δείξω μετά όσα ξέρω πάνω στο θέμα 

• Κάνω πως ακούω αλλά θεωρώ ότι έχω σημαντικότερα και πιο ενδιαφέροντα ζητήματα στο μυαλό μου ή απλά βαριέμαι. 😇

Σπάνια:

• Ακούω για να ΜΑΘΩ
• Ακούω για να καταλάβω ΠΩΣ ΣΚΈΦΤΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ

Αφιερώστε αν θέλετε ένα λεπτό για να σκεφτείτε προσωπικές σας εμπειρίες. Έχετε ζήσει κάτι παρόμοιο; Έχετε κάνει κάτι παρόμοιο άθελά σας; Μήπως έχετε υπάρξει το άτομο που ένιωθε ότι δεν ακούγεται πραγματικά; Μήπως και τα δύο;

Τις περισσότερες φορές δεν το συνειδητοποιούμε καν αλλά ο σύγχρονος διάλογος δεν προωθεί την ουσιαστική επικοινωνία, όσο αγνά και να είναι τα κίνητρά μας! 

Όλοι έχουμε την ανάγκη να ‘’ακουστούμε’’ αλλά λίγοι προσπαθούμε να ‘’ακούσουμε’’. 

ΑΡΑ

Δεν ακούγεται σχεδόν κανείς και χάνεται η ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων γιατί λείπει το γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, τις σκέψεις 💭, τα συναισθήματα, τον κόσμο του! 

Όταν ακούμε ενεργητικά και με πηγαίο ενδιαφέρον τον συνομιλητή μας, δημιουργείται μια παράξενη και μαγική ενέργεια στον χώρο° μπαίνουμε σε κατάσταση Ροής και γινόμαστε ένα με την άλλη πλευρά. Κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις γιατί όλες γεννιούνται από αληθινό ενδιαφέρον και φιλοπεριέργεια και πιθανότατα ο άνθρωπος αυτός να νιώσει ότι ‘’ακούστηκε’’, ότι υπάρχει κατανόηση και ότι δεν είναι μόνος. Μπορεί ακόμα και μέσα από τις ερωτήσεις μας να δώσει όντως  λύση στις ανησυχίες του. Όλοι το έχουμε ανάγκη αυτό! 

Εμείς σίγουρα πάντως ως ενεργητικοί ακροατές  θα έχουμε ‘’ μπει σε έναν διαφορετικό κόσμο και θα έχουμε μάθει κάτι νέο, θα είμαστε πιο ‘’πλούσιοι’’, μιας και κάθε άνθρωπος έχει πάντα κάτι καινούριο να μας μάθει! Αυτή και μόνο η σκέψη αρκεί για να μας κάνει να θέλουμε να προσφέρουμε την απόλυτη αφοσίωση στον συνομιλητή μας. 

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που το Coaching έχει υποστηρίξει τόσους ανθρώπους! Κατά τη διάρκεια των Coaching συζητήσεων οι άνθρωποι ακούγονται πραγματικά στο βαθμό που μπορούν και οι ίδιοι να δώσουν βαρύτητα στις σκέψεις τους, να νιώσουν πιο δυνατοί! 

Ένας έμπειρος Coach με ενεργητική ακρόαση, είναι σε θέση να προσέξει και τις λεκτικές και τις  εξωλεκτικές πληροφορίες που του δίνει ο πελάτης του και να θέσει τις σωστές ερωτήσεις που θα τον ‘’ξεκλειδώσουν ’’ και θα τον κάνουν να δει και ο ίδιος, ακόμα καθαρότερα τις δικές του σκέψεις 💭, ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!