Εσύ μπορείς να συγχωρέσεις;

Έχει τύχει να σε πληγώσουν πολύ άσχημα και να γυρίσει κάποιος και να σου πει, έλα μωρέ, ξέχασέ το.

Κατάφερες να το ξεχάσεις; 

Πιστεύεις ότι πρέπει να ξεχνάμε ή όχι; 

Μπορούμε να προχωρήσουμε την ζωή μας, χωρίς να ξεχάσουμε;

Η καλή ψυχική μας υγεία δεν μπορεί να εξαρτάται από το εάν θα γίνουμε αποδεκτές μίας συγνώμης ή όχι. Εξαρτάται από το πως θα διαχειριστούμε τον πόνο, την πικρία που προκλήθηκε σε μας. Έχεις την επιλογή! Μπορείς να επιλέξεις να ζεις μια ζωή υποφέροντας από αυτά που σε πλήγωσαν ή μπορείς να διαλέξεις να πάρεις το αντίδοτο και να το ξεπεράσεις, πετώντας από πάνω σου το βαρύ φορτίο της μνησικακίας και του πόνου. Το αντίδοτο έχει ένα όνομα:

«Συγχώρεση»

Τι σημαίνει συγχώρεση; Μπορούμε να συγχωρέσουμε κάποιον πλήρως; Υπάρχουν όρια στην συγχώρεση;

Σύμφωνα με τον ορισμό, η συγχώρεση, από την ψυχολογική έννοια, “είναι μια σκόπιμη και εθελοντική διαδικασία, με την οποία κάποιος που αρχικά είχε αισθανθεί θύμα υφίσταται μια αλλαγή στα συναισθήματά και στην στάση του σχετικά με μια συγκεκριμένη αδικία και ξεπερνά τα αρνητικά συναισθήματα, όπως η δυσαρέσκεια και η εκδίκηση”. 

Πιο απλά συγχώρεση σημαίνει να χωρέσουμε σε έναν τόπο που έχει συμβεί κάτι κακό σε εμάς, να το αποδεχτούμε και να μπορέσουμε να ζήσουμε στον ίδιο χώρο με αυτό.

Γενικά η άποψη που επικρατεί είναι πως είναι σωστό ή οφείλουμε να συγχωρούμε αυτούς που μας πλήγωσαν. Η αλήθεια όμως είναι πως για ένα θύτη είναι πιο εύκολο να ζητήσει συγνώμη και για το θύμα είναι πιο δύσκολο να την αποδεχτεί.

Έχουμε όλοι μας το ίδιο πράγμα στο μυαλό μας όταν αναφερόμαστε στην συχώρεση;

Σε πολλές θρησκείες η συγχώρεση έχει κεντρικό ρόλο στην πνευματική ζωή των πιστών. Δεν συγχωρούμε όμως έχοντας σαν κίνητρο το “να είμαστε καλοί άνθρωποι”. Συγχωρούμε γιατί το να μην συγχωρήσουμε καταστρέφει τις δικές μας εμπειρίες, κηλιδώνει την δική μας χαρά, τις μέρες, τις νύχτες μας.

Υπάρχει βέβαια και η φράση “αυτό που μου έκανε δεν πρόκειται να το συγχωρέσω ποτέ, δεν θέλω να συγχωρέσω». Το καταλαβαίνω, δεν είναι όλα συγχωρήσημα και όλοι συγχωρητέοι. Γινόμαστε όμως θύματα της ανικανότητας μας να αφήσουμε αυτό που έχει γίνει. Βλάπτουμε τον εαυτό μας, την υγεία μας, την ευτυχία μας.

Για εμένα, βασικός ρόλος που αξίζει να συγχωρέσουμε είναι πως δεν είναι όμορφο, δεν αξίζει να ζούμε σ’ αυτή την μιζέρια, θέλουμε να περνάμε καλύτερα. Γιατί η συγχώρεση δεν έχει να κάνει μόνο με τους άλλους έχει να κάνει και με εμάς.

Όταν συγχωρούμε απελευθερωνόμαστε από τα τοξικά συναισθήματα της πικρίας, του πόνου, του μίσους. Κάνουμε μια αξιολόγηση της βλάβης και αναγνωρίζουμε την ευθύνη του δράστη αλλά επιλέγουμε οικειοθελώς να ακυρώσουμε το χρέος. Εγκαταλείπουμε την ανάγκη για εκδίκηση τιμωρία ή αποκατάσταση.

Πως το επιτυγχάνουμε όμως αυτό;

Το Life Coaching μπορεί να σε υποστηρίξει για μια αλλαγή στο τρόπο που αντιμετωπίζεις και διαχειρίζεσαι την παρούσα κατάσταση στη ζωή σου.

Ο ειδικός, ο Life Coach, είναι στην διάθεση σου με επιστημονική και αποτελεσματική μεθοδολογία για να αναπτύξεις νέα οπτική και να αυξήσεις την θετικότητα στην ζωή σου.

Άλλωστε, συγχώρεση έχει να κάνει με την αλλαγή οπτικής, με τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους, τις πράξεις τους, τα γεγονότα.

Όταν συγχωρούμε τους άλλους αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα τους. Γιατί η συγχώρεση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αποδοχή ότι δεν είμαστε τέλειοι. Έτσι το σφάλμα δεν αποκτά καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας και επιτρέπει την θετική αλλαγή. Δίνει το δικαίωμα για εξέλιξη σε όλους, ακόμα και στον θύτη. Η συγχώρεση με την έννοια της προσωπικής λοιπόν αλλαγής χτίζει όρια, ώστε να αφήνουμε τις τοξικές καταστάσεις στο παρελθόν και να προχωράμε μπροστά υγιείς, απελευθερωμένοι από την προσδοκία ότι ο άλλος είναι τέλειος κάτι περισσότερο από άνθρωπος.

Μπορεί λοιπόν να αποφάσισες να συγχωρήσεις και να θες να ξεχάσεις, γιατί θέλεις να κρατήσεις αυτή τη σχέση, αυτή την συνεργασία, ή μια φιλία, γιατί βλέπεις πως ο άλλος έχει αυτή τη διάθεση να προχωρήσει και εκείνος. Θέλει κι εκείνος να τον συγχωρήσεις, έχει μετανιώσει πραγματικά, και τότε ναι υπάρχει ένας καλός λόγος για να συγχωρέσεις και να ξεχάσεις. Να ξεχάσεις;

Συγχωρώ δε σημαίνει ότι θα ρίξεις τις άμυνες σου και θα πάψεις να φροντίζεις εσένα. Από την άλλη όμως το συγχωρώ δε σημαίνει ότι υψώνω έναν τοίχο γύρω μου και δεν αφήνω τίποτα και κανέναν να περάσει, γιατί χάνω ευκαιρίες, χάνω ανθρώπους, χάνω στιγμές που θα κάνουν τη ζωή μου καλύτερη.Το να ξεχάσεις λοιπόν σε μία παρένθεση που λέει “να ξεχάσω τελείως δεν μπορώ, θα προσέχω, αλλά θέλω να ξεχάσω”. Γιατί το να συγχωρέσεις δε σημαίνει πως θα δεχτείς ξανά και ξανά και ξανά το ίδιο. Δεν δίνουμε ένα πάσο σε κάποιον για να ξανακάνει αυτό που έκανε. Δε σημαίνει πως θα είμαστε ανεκτικοί την επόμενη φορά που θα ξανακάνει ακριβώς το ίδιο. Και η συγχώρεση υπήρξε .Και υπάρχουν σχέσεις που πέτυχαν γιατί ο άλλος κατάφερε και είδε τον άνθρωπο του καθαρά, και υπήρξαν και σχέσεις που δεν πέτυχαν γιατί δεν μπόρεσε το λάθος να ξεχαστεί, γιατί επανερχόταν στην κουβέντα με τον πιο ανόητο τρόπο ή ακόμη γιατί δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες για να κρατήσει και να εξελιχθεί αυτή η σχέση. Η ίδια η συγχώρεση δεν είναι πάντα η απάντηση στις σχέσεις και σε όλων των ειδών τις σχέσεις. Οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα με την προϋπόθεση ότι η σχέση είναι υγιής. Κι όταν η σχέση είναι σωματικά ή συναισθηματικά κακό ποιητική, όχι δεν είναι υγιής. Σίγουρα όχι. Δεν πρέπει κάποιος να κρατάει μια τέτοια σχέση.

Συγχώρεση λοιπόν δε σημαίνει λήθη, ούτε ότι αποδεχόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Συγχώρεση σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τι έχει γίνει και ποιος το έχει κάνει, πληγωνόμαστε, ναι, βουτάμε μέσα σε αυτά τα συναισθήματα, τα βιώνουμε, αλλά επιλέγουμε συνειδητά να τα αφήσουμε όλα στην άκρη. Παίρνουμε την απόφαση να βιώσουμε άλλα συναισθήματα, καλύτερα, θετικότερα. Αποδεχόμαστε ό,τι έχει γίνει, μαθαίνουμε και προχωράμε απελευθερωμένοι. Αλλάζουμε και εξελισσόμαστε.

Μπορεί να διαλέξει να συγχωρέσεις ή όχι. Η συγχώρεση είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά να προσέχεις τον εαυτό σου είναι ευθύνη ατομική. Ευθύνη του να προσέξεις τον εαυτό σου και να τον προφυλάξεις από ένα ενδεχομένως παρόμοιο συμβάν ή ακόμα και διαφορετοικό,το οποίο θα σε πληγώσει, θα σε πονέσει, θα απειλήσει την σωματική σου ή συναισθηματική σου ακεραιότητα. Αυτό είναι κάτι το οποίο ο καθένας το φροντίζει και το προσέχει για τον εαυτό του.

Βγάζοντας την ενοχή που συνοδεύει κάποιες φορές την αδυναμία μας να συγχωρέσουμε, να ξεχάσουμε κάτι κακό που μας συνέβη, έχω γνωρίσει ανθρώπους που σε παιδική ηλικία ή ακόμα και σε μεγαλύτερη βίωσαν κάτι πολύ άσχημο. Και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις και να προχωρήσεις μπροστά, ξεχνώντας το παρελθόν. Δεν πρέπει το παρελθόν να μπαίνεις σε βαλίτσες όμως. Σε βαριές βαλίτσες που πρέπει να τις κουβαλάς παντού και πάντα μαζί σου. Γιατί αυτές οι βαλίτσες σε κουράζουν ,σε βαραίνουν και δε σ’ αφήνουν να προχωρήσεις μπροστά. Θα κάνεις πάντα μικρά βήματα γύρω από αυτές, θα μένεις πάντα στο ίδιο σημείο.

Και για να προχωρήσεις μπροστά ένας μόνο τρόπος υπάρχει. Να χρησιμοποιήσεις αυτές τις βαλίτσες είτε ελαφριές είτε βαριές σαν σκαλοπάτι για να φτάσεις ψηλότερα. Να πετύχεις καλύτερα πράγματα. Γιατί αλλάζεις.

Όπως αναφέρει και o Victor Frankl “όταν δεν μπορούμε πλέον να αλλάξουμε μία κατάσταση, καλούμαστε να αλλάξουμε τους εαυτούς μας”. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Καλούμαστε λοιπόν να αλλάξουμε εμείς τους εαυτούς μας.

Στον δρόμος προς την προσωπική σας αλλαγή και εξέλιξη έχετε υποστηρικτές και συνεργάτες τους Life Coach!

Στέλλα Πλατάνου

Life Coach