Η ανάληψη της ευθύνης, το πρώτο σκαλί για την ευτυχία

της Στέλλας Πλατάνου

Life Coach

Μου αρέσει πολύ η ποίηση, έτσι, θα ξεκινήσω το άρθρο μου με στίχους του Βάρναλη.

«- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
  – Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
  – Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
  – Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
    Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
    Κανένα στόμα
    δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα.»

Οι ήρωες του ποιήματος αναζητούν με αγωνία την αιτία των προβλημάτων τους, προσπαθώντας να βρουν μια εξήγηση για την τόση δυστυχία που τους κατατρέχει.
Οι «μοιραίοι» του ποιήματος είναι οι άνθρωποι που έχουν δεχτεί την εξαθλίωση της ζωής τους, χωρίς να αντιδρούν∙ αναζητώντας ευθύνες στη μοίρα ή στο Θεό. Έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια αντίδρασης κι έχουν αφεθεί στην πρόσκαιρη λησμονιά του αλκοόλ.
Εγκλωβισμένοι λοιπόν σ’ έναν αέναο κύκλο παραίτησης, ακόμη κι όταν τολμούν και πλησιάζουν στη σκέψη πως ίσως έχουν κι οι ίδιοι ευθύνη για την παρούσα κατάστασή τους, δεν επιτρέπουν στην ιδέα αυτή να τους αφυπνίσει και να τους ωθήσει σε δράση.
Μη θέλοντας οι ίδιοι ν’ αναγνωρίσουν τη δύναμη που κρύβει η ατομική τους προσπάθεια, αρνούμενοι να αποδεχθούν πως αυτοί ευθύνονται για τη σωτηρία τους, όπως αναφέρει ο Όμηρος, περιμένουν «υπομονετικά» από κάποιον άλλον να επιφέρει την αλλαγή εκείνη που θα απαλύνει τη δική τους ζωή.

Μήπως αυτό σου θυμίζει κάποιον;

Ευθύνη
Οι άνθρωποι επιλέγουν το Life Coaching γιατί επιθυμούν την αλλαγή στη ζωή τους. Πως θα αλλάξουμε όμως τη ζωή μας όταν δεν έχουμε εμείς την ευθύνη γι’ αυτή; Όταν επαναπαυόμαστε στο να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους; Όταν έχουμε συνηθίσει να κατηγορούμε τους άλλους και επιλέγουμε να γινόμαστε αδύναμοι και θύματα των καταστάσεων;

Το να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους είναι σα να παραδίδουμε τον έλεγχο της ζωής μας σε αυτούς. Κατηγορώντας τους άλλους γινόμαστε εμείς τα θύματα. Καταντάμε τους εαυτούς μας ανίκανους να αντιδράσουν και να βγουν από έναν φαύλο κύκλο που μέσα σε αυτόν, οποιαδήποτε αλλαγή, οποιοδήποτε ψίχουλο ευτυχίας μοιάζει ένα ακατόρθωτο και άπιαστο όνειρο.

Φταίνε οι συγγενείς, φταίει ο άντρας μου, φταίνε τα παιδιά μου, φταίει το αφεντικό μου, οι συνάδελφοι , οι φίλοι μου. Φταίει η μοίρα μου.

Η στάση μας αυτή, πως δεν είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας, την ευτυχία μας, αλλά αντίθετα ότι αυτή επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες είναι κάτι αρκετά βολικό. Δεν συγκρίνεται όμως με το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της χαράς όταν αντιλαμβανόμαστε πως μπορούμε, ναι μπορούμε να επηρεάσουμε το εξωτερικό μας περιβάλλον. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε την δική μας στάση, την δική μας νοοτροπία.

Εσείς, δεν είπατε όχι σε αυτούς που σας ζητούσαν να κάνετε κάτι παρά την θέλησή σας και τελικά το κάνατε. Εσείς, δε βάλατε όρια στα παιδιά σας, σε συγγενείς ή σε ανθρώπους που σας φέρθηκαν άσχημα και σας πλήγωσαν. Εσείς, επιλέξατε να παραμείνετε σε μία σχέση που ήταν χειριστική ή δεν είχε μέλλον. Εάν έχετε φίλους εγωιστές, υπαλλήλους που σας τρελαίνουν, ανθρώπους που σας μειώνουν, ανθρώπους που ρουφούν από εσάς τη ζωή, είναι δική σας επιλογή που τους κρατάτε ακόμα στη ζωή σας. Εσείς, ευθύνεστε για τις σκέψεις σας, τις αντιδράσεις σας, τις επιλογές σας, που διαμόρφωσαν τις σημερινές συνθήκες στη ζωή σας.

Όταν αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, των γεγονότων που συμβαίνουν σε αυτή, το τοπίο ξεκαθαρίζει. Έχουμε ήδη ανεβεί το πρώτο σκαλοπάτι για την ευτυχία .Το αίσθημα αυτοπεποίθησης είναι αυτό που μας ωθεί προς δράση. Κάνοντας αυτό όμως, ήδη αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν κάποια πράγματα που βρίσκονται έξω από τον έλεγχο μας. Πράγματα και καταστάσεις που όσο και να θέλουμε δεν μπορούμε να ελέγξουμε , δεν περνούν από το δικό μας χέρι. Σταματώντας την ενασχόλησή μας με αυτά και την αλόγιστη σπατάλη χρόνου και ενέργειας, επικεντρωνόμαστε σε εκείνα που πραγματικά μπορούμε να αλλάξουμε ώστε να βελτιώσουμε την ζωή μας.

Το να παραδεχτούμε ένα δικό μας λάθος, γνώρισμα τον σοφών και δυνατών ανθρώπων, και να αναλάβουμε την ευθύνη, χρειάζεται θάρρος και κουράγιο. Το να κάνουμε λάθος, να το αναγνωρίσουμε και να το παραδεχθούμε μας περνάει από την αποτυχία στο υψηλότερο σκαλοπάτι των στόχων μας.

Ακόμη κι αν στο παρελθόν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με άσχημες καταστάσεις και πιστεύουμε ότι πραγματικά δεν ευθυνόμαστε εμείς, το να το αποδεχτούμε και να προχωρήσουμε, έχει κι αυτό ανάληψη ευθύνης. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη να μην επιτρέψουμε να μας συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.

Το να αναλάβεις απόλυτα την ευθύνη της ζωή σου σε αλλάζει κατευθείαν από θύμα σε νικητή. Σημαίνει πως αποδέχεσαι ότι δημιουργείς τη ζωή σου και όχι απλώς ότι αντιδράς σε αυτήν. Εκτιμάς τα πράγματα που συμβαίνουν για εσένα και όχι σε εσένα. Το να αναλάβουμε την ευθύνη μας, μας δίνει την δυνατότητα της επιλογής και αυτό αυτόματα μας επιτρέπει να επιλέξουμε πως θα ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της ζωής. Μας βγάζει από την θέση του συνοδηγού και μας βάζει στη θέση του οδηγού, που έχει τον έλεγχο να οδηγήσει τη ζωή εκεί που θέλει.

Ο Life Coach χωρίς να συμβουλεύει τον πελάτη, τον οδηγεί στη συνειδητοποίηση της παρούσας κατάστασης και στην ανάληψη της προσωπικής του ευθύνης.

Γι’ αυτό το λόγο τα αποτελέσματα του Coaching είναι διαχρονικά καθώς οι λύσεις πηγάζουν από τον ίδιο τον πελάτη.

Αναλαμβάνει την ευθύνη, ενεργοποιείται, ξεκαθαρίζει ο ίδιος το τοπίο, αλλάζει τον τρόπο που βλέπει τη ζωή και δρα.

Μόλις αναλάβουμε την ευθύνη μας, γινόμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές διεκδικώντας δυναμικά τις αλλαγές εκείνες που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη.